Vanochtend komen we wat langzaam op gang. Blijkbaar hebben we toch nog wat slaap in te halen.
Maar na de brunch gaan we toch weer onderweg. Voor de derde dag op rij hebben we mooi weer, dus de korte broek en de zonnebrand kunnen weer uit het koffer.

Vandaag gaan we Dunedin onveilig maken. We hebben besloten gewoon lekker naar de stad te gaan en een beetje doelloos rond te wandelen. Voor ons vandaag geen excursie, museum, rondleiding of wat dan. Vandaag geen nieuwe informatie om in onze overvolle hersens op te slaan... ;)

Dunedin is een leuke stad, met Schotse invloeden (het Edinburgh van Nieuw-Zeeland), en met een heel mooi station.

De stad heeft een fijne sfeer. Het wisselt een beetje tussen toeristen, studenten en zakenmensen. En er is genoeg te zien.



Wij bekijken een aantal kerken en souvenirwinkels. Wat een combinatie...
Alleen de kathedraal is ook open voor publiek. Daar steken we dan ook voor het eerst deze vakantie een kaarsje op.
Iedere souvenirwinkel die we vinden, wordt uiteraard wel uitvoerig van binnen bekeken.

(ze hebben zelfs Schotse souvenirwinkels...)

Het grappige is dat het vandaag dus zonnig en warm is, maar dat de Kerstsfeer hier ook wel echt begint door te dringen. We zien overal Kerstversieringen en Kerstspulletjes en op sommige plekken zijn zelfs al Kerstliedjes te horen. En het meest grappige daarvan is dat ze hier ook de liedjes spelen over een "White Christmas", met de zomer in aantocht. Genoeg inspiratie dus om weer over te filoseren bij onze volgende frappuccino.

Als we alles gezien hebben wat we (denken te) willen zien en als we alles gekocht hebben wat we willen kopen, gaan we ook nog naar Baldwin Street.
Toch nog een beetje informatie vandaag. Baldwin Street was heel lang de steilste straat van de wereld. Hij heeft zo ook in het Guinnes Book of Records gestaan. Voor elke 2,86 meter die je horizontaal aflegt, stijg je 1 meter.
Maar sinds een paar jaar heeft een straat in Wales deze titel overgenomen.

Helaas mogen alleen de bewoners van deze straat er met de auto doorheen. Toeristen mogen hem wel op en af lopen. Ik pas daarvoor, maar Erwin (met het oranje shirt) kan het toch niet laten. Alle respect voor hem!!

We sluiten de dag af op Allans Beach op het schiereiland. Voor toeristen een redelijk onbekend plekje, voor de locals een plek waar ze graag komen. Hier zouden we misschien zeeleeuwen kunnen spotten. Ons brein verwacht dat deze dan ook gewoon netjes klaar liggen als wij daar aankomen, maar dat valt vies tegen. We zien er geen een.
Maar het strand zelf, de oceaan, de verdwaalde instagram-toerist met zijn voeten in het water en ook de mooie gele lupines in de duinen zijn alweer bijzonder om te zien.

En dan net als we het strand weer willen verlaten (we waren er eigenlijk al langs gelopen, totdat ik nog een laatste keer omkeek)...:

We gaan nog wat eten bij het enige restaurant op het schiereiland, voordat we weer moe en tevreden (en weer een beetje bijgekleurd) in bed kruipen.