We zijn weer terug aan land, na twee fantastische dagen tussen de fjorden. En wat moet je daar dan over schrijven he...

We beginnen in ieder geval eerst met een overtocht over Lake Manapouri en daarna nog een busrit over de Wilmot Pass voordat we uberhaupt bij de boot zijn. En dat zijn al twee indrukwekkende uren.

De laatste foto is het uitzicht op het fjord. Hier hebben we dus doorheen gevaren.

Eenmaal aan boord, samen met acht andere gasten, de kapitein en de kok, wordt er al snel vertrokken. Helaas was er geen kans om een foto van de boot zelf te maken. Maar als je op google zoekt naar de Southern Secret, dan vind je daar waarschijnlijk wel genoeg afbeeldingen.

En dan kan het grote genieten beginnen!! Het fjord is prachtig om doorheen te varen. De schipper is kundig en weet ons zo dicht bij de watervallen te brengen dat we ze gewoon kunenn aanraken. Hij weet uiteraard ook de mooiste plekjes te vinden.
Later op de dag mogen we zelf ons eten vangen en aan het begin van de avond wordt de kreeftenval leeggemaakt. Daarna gaat de kok aan de slag en hebben we 's avonds een heerlijk diner. Voor ons de eerste keer dat we verse kreeft eten. De andere mensen worden er helemaal lyrisch van, voor ons is een tweede keer niet perse nodig...

We gaan voor anker op een mooi plekje in een rustige baai, waar we het steeds donkerder zien worden. We zijn eigenlijk allemaal hartstikke moe, maar we willen ook allemaal heel graag de sterrenhemel zien. En terecht, want ook die is prachtig (maar met een telefoon niet vast te leggen).


Als we die ook weer kunnen afvinken van ons lijstje, kruipen we snel onder de wol. En de volgende dag worden we al heel vroeg wakker gemaakt door de schipper, omdat hij dolfijnen heeft gezien. Helaas lijken die weinig zin te hebben om vandaag in de golven van de boot te willen spelen, dus ze zijn ook snel weer weg. Maar we hebben ze gezien!! En daarna is het ook prachtig om te zien hoe de natuur wakker wordt. We gaan ook nog op zoek naar pinguins, maar die hebben we helaas niet gevonden.
Na een ontbijt met heerlijk verse croissants, en nog een laatste mooie waterval en uitzicht op het fjord zijn we alweer terug bij het beginpunt. Het was echt een ervaring om nooit te vergeten. Ondanks dat we half opgevreten zijn door de zandvliegjes...
Het verhaal gaat dat de God van het Land de fjorden zo mooi heeft gemaakt, dat de Godin van de Onderwereld de zandvliegjes heeft gecreeerd om de mensen er aan te laten herinneren dat ze sterfelijk zijn niet voor altijd in het fjord kunnen blijven.

Rond de middag zijn we weer bij auto en beginnen we aan de rit richting Dunedin, dat weer aan de oostkust van Nieuw-Zeeland ligt.
En weer zien we het landschap veranderen.
De bergen worden minder hoog, de bomen en de rotsen worden vervangen door gras en de steden worden steeds groter. Het is duidelijk dat we weer terug gaan komen in "de bewoonde wereld".




Ons volgende huisje op het Otago Schiereiland, bij Dunedin in de buurt, is makkelijk gevonden. En de komende drie nachten slapen we gelukkig weer in een huisje dat ook top-tien-waardig is, met een prachtige tuin en een mooi uitzicht. Hier gaan we ons ook wel weer amuseren.