Vanochtend worden we opnieuw wakker met regen. En ook de "gevreesde" regenboog is weer terug. Al zorgt die uiteraard ook wel weer voor een mooi plaatje. Maar toch hopen we dat het nu wel echt de laatste regenboog was deze vakantie...

Deze ochtend hebben we een excursie naar de glowworm caves. We beginnen met een boottocht over Lake Te Anau met de catamaran die ook op bovenstaande foto staat.
We leren veel over het meer, onder andere dat het het grootste zoetwater meer is van AustrelAsia. En dat het op het diepste punt maar liefst 417 meter diep is.
Het waait hard, en het regent ook nog steeds ("a good day to be in the caves", aldus de reisleidster). We zitten dus lekker binnen in de catamaran en daar is het zicht te slecht om foto's te maken.

Na een half uurtje varen komen we bij de grotten aan. Hier mogen we absoluut geen foto's maken. Zelfs smartwatches moeten afgedaan worden, om iedere vorm van onnatuurlijk licht te vermijden.
Na een korte wandeling door de grotten, die op zichzelf ook al heel indrukwekkend zijn door de krachtige waterstromen en watervallen en door prachtige rotsformaties, komen we bij kleine bootjes uit.
Hier mogen we instappen en dan worden alle lichten gedoofd en we moeten allemaal muisstil zijn. Gelukkig houdt iedereen zich aan de afspraken en we hebben echt een hele bijzondere ervaring als we door de grot met de gloeiwormen varen. Ik weet ook gewoon niet hoe ik dat moet omschrijven. Zo bijzonder!!
Het is ook te merken dat het bij iedereen indruk maakt. Want als we bijna weer uit de grot zijn en het weer toegestaan is om te praten, blijft het toch nog heel lang stil.
We krijgen nog een kop warme chocomel en een presentatie over de gloeiworm. Hier leren we onder meer dat de gloeiwormen licht geven om hun prooi te lokken, dat ze eigenlijk best lui zijn, dat ze hun web maken om hun prooi binnen te hengelen en dat dat web gemaakt is van overgeefstel en uitwerpselen. En nog geen half uur geleden riepen we nog heel hard "Wauw" bij datzelfde web... Dit zet alles toch weer in perspectief ;-)
We leren ook dat gloeiwormen ook niet vies zijn van kannibalisme. Is de buurman lastig, of komt hij in jouw territorium, dan eet je hem gewoon op. Zou dat niet een mooie oplossing zijn in onze hele wereldproblematiek?

Eenmaal terug in Te Anua, stappen we weer in de auto voor een roadtripje naar Milford Sound.
Het regent nog steeds, en ik betrap mezelf erop dat ik langzaam toch wel de balen begin te krijgen van het weer. Maar na snel omdenken, realiseer ik me ook dat deze regen er wel voor zorgt dat we ook vandaag onderweg weer prachtige uitzichten hebben. Want zonder die regen, hadden we waarschijnlijk niet zoveel en zulke mooie watervallen gezien.

We houden een korte pauze bij de Mirror Lakes, die vandaag natuurlijk alles doen behalve "spiegelen".



Op een volgende parkeerplaats zien we voor het eerst de Kea, een bergpapegaai. De Kea is ook een bekende vogel in Nieuw-Zeeland net als de Kiwi. Het is ook een bedreigde soort, maar ook voor deze vogel lopen allerlei succesvolle projecten om de populatie weer groter te krijgen.
Het zijn nieuwsgierige vogels, en er wordt gezegd dat het een van de de meest intelligente vogels zijn. En bang zijn ze zeker niet. Er zat er al bijna eentje in de auto.

De verdere route wordt steeds leuker, interessanter en mooier. Het aantal watervallen neemt toe, het slingert weer alle kanten op, we rijden weer eens door een tunnel van maar liefst 1,2 kilometer lang, we rijden door een gebied met (laag) lawinegevaar, maar dus wel met een stopverbod en we, maar vooral Erwin, geniet(en).
Ik citeer: "Zo moet een paradijs er uit zien...".

We komen veilig aan in Milford Sound. En ook hier kunnen we nog net een paar mooie foto's maken, voordat het nog mistiger wordt en het hele fjord niet meer zichtbaar is.

We drinken een kop cappuccino en gaan weer terug. En ook op de terugweg lukt het ons toch nog om een paar mooie foto's te maken.

Aan het begin van de avond zijn we weer terug in Te Anau, waar we alweer kunnen terugkijken op een hele bijzondere dag.
We eten vandaag kipschnitzel en zalm in een leuk zaakje en daarna gaan we onze koffers maar eens omhuizen.
Morgen vertrekken we voor een twee daagse (1 nacht) cruise in Doubtful Sound en dan is 1 koffertje met bagage wel voldoende (en toegestaan). Het weer lijkt gelukkig iets beter te worden, maar we hebben er hoe dan ook super veel zin in. Het zal bijzonder zijn voor Erwin om niet zelf te hoeven rijden en ook alleen maar rond te hoeven kijken.

Dat betekent wel dat we nu echt een paar dagen offline zijn. Ik zal jullie zsm. weer bijpraten, maar het kan een aantal dagen duren. Want als we woensdag weer terug aan land komen, hebben we daarna ook nog een relatief lange rit naar Dunedin en ik weet niet hoeveel zin ik dan nog heb om te schrijven...
Maar we gaan ons weer melden!!
Tot gauw!!