Vandaag zou eigenlijk DE dag worden in deze vakantie. We zouden een helikoptervlucht gaan maken, ergens in binnenland (waar je met de auto dus niet komt) gedropt worden, een wandeling maken van drie uur, en dan met de jetboat weer worden opgehaald en teruggebracht.
Maar helaas... Het regent en waait nog steeds (te) hard, dus er wordt niet gevlogen vandaag. En dan kans dat het morgen wel gaat gebeuren, is extreem klein.
Dat is wel even balen.

Maar we gaan natuurlijk niet de hele dag zitten sippen in dit leuke huis in deze prachtige omgeving. Na een rustige ochtend vertrekken we naar Wanaka. En de weg er naar toe is al fantastisch. Ik heb vandaag maar een paar foto's gemaakt, en voor de rest heb ik er vooral van genoten. Ook, omdat ik weet dat we deze weg minimaal nog een keer gaan rijden deze vakantie, misschien ook wel twee keer.

We rijden langs Lake Wanaka en langs Lake Hawea voordat we in het stadje Wanaka uitkomen. En daar waar Makarora echt "the middle of nowhere" is, is Wanaka wel "het Valkenburg van het Zuidereiland". Het is erg toeristisch en erg druk. Maar ook wel erg mooi door de ligging aan het meer. Langs datzelfde meer hebben ze ook een tijdlijn gemaakt tot het jaar 2000 met van ieder jaar belangrijke regionale, landelijke en internationale gebeurtenissen. Echt leuk gemaakt. En er staat ook weer een bankje ter nagedachtenis aan iemand, maar deze keer is er zelfs een vaasje aan vastgemaakt. Op de een of andere manier creeert dat ook wel een soort "alles zeggend beeld".

Aan, of eigenlijk in, hetzelfde meer staat ook de meest gefotografeerde boom van Nieuw-Zeeland. In 2014 heeft iemand een belangrijke prijs gewonnen met een foto van deze boom. Daarna is deze een eigen leven gaan leiden op social media, en nu is hij wereldberoemd onder de naam #thatwanakatree.
Natuurlijk kunnen wij deze trend niet aan ons voorbij laten gaan en er ook een paar mooie plaatjes van maken. Maar het meeste plezier hebben we toch weer aan het hele ritueel er omheen. Er komen aardig wat toeristen op af, die allemaal een insta-waardige foto willen hebben.
In tegenstelling tot Erwin trouwens, die ondertussen wel een beetje klaar is met alle selfies die mij steeds mislukken en die hij dan maar weer moet maken...

Nadat we het hele tafereel een tijdje aanschouwd hebben, gaan we weer lekker terug naar ons huisje.
De uitzichten blijven fantastisch en ik kan foto's blijven maken. Maar eenmaal terug in het huisje, ontdekken we dat de bergen (of Moeder Natuur) toch ook nog blij is met ons. Kijk eens wat een liefde. Of ben ik de enige die hier een hartje in ziet...

Vanavond worden we ook verwend met gevulde paddestoelen op toast, kip met geroosterde aardappelen en courgette, en een zwarte bessen - appel crumble. En vanavond gaat de open haard aan, wat ook nog eens voor extra sfeer zorgt. Lekker genieten!