Vandaag staat de overtocht van het Noordereiland naar het Zuidereiland gepland.
Maar ik heb eerst even een grappig feitje daarover:
Wist je dat de haven in Wellington (Noorderleiland) geografisch gezien een kilometer zuidelijker ligt dan de haven Picton (Zuidereiland). We gaan dus eigenlijk van zuid naar noord om van het Noordereiland naar het Zuiderleiland te gaan.
Denk daar maar eens over na...

Maar goed, vanochtend dus heel erg vroeg opgestaan om te ontbijten en op tijd bij de haven te zijn. We moesten daar voor 07.45 uur ingecheckt zijn, en dat is ruim op tijd gelukt. En geheel volgens de Kiwi-gedachte, hebben we de Duitse meneer die ook in de B&B sliep, maar geen vervoer meer had naar de terminal, ook maar meegegomen. Het was geen prater, maar we weten dat hij organist is en dat hij "de reis van zijn dromen" is aan het maken, waar hij 50 jaar voor gespaard heeft. Wat hebben wij het dan toch weer belachelijk goed...

De overtocht lijkt even spannend te worden. Volgens de kapitein staat er aardig wat wind. Je mag ook alleen maar aan bakboord naar buiten en het uitkijkpunt op dek 10 is vandaag gesloten. Tegen al onze eigen gebruiken in, gaan we gelijk op zoek naar een plekje binnen. Normaal gesproken zouden we altijd even kijken hoe het schip wegvaart. Maar we hebben het nu al een aantal keer meegemaakt dat we daarna ergens op de trap hangen of zo, omdat er nergens meer plek te vinden is. Dat gaat ons vandaag niet gebeuren.
Maar als blijkt dat lang niet alle 1350 mensen aan boord zijn, die er wel op zouden kunnen, gaan we natuurlijk toch ook even buiten kijken.

De overtocht verloopt eigenlijk zonder problemen. En precies 3,5 uur na vertrek, hebben we het Noordereiland achter ons gelaten en staan we op het Zuidereiland.

(Dag Noordereiland)

(Hallo Zuidereiland)

Onze bagage, die we gelukkig mochten inchecken en dus niet de hele tijd mee hoefde te zeulen, is al snel weer gevonden. En dan weer door naar de autoverhuurder, waar we ook deze keer de langste wachttijd hebben.
Het goede nieuws is dat we eenzelfde soort auto hebben als op het Noordereiland, alleen dan in een nog luxere uitvoering. De bekleding is luxer, de stoel voor de bestuurder wordt automatisch (!) in de goede stand gezet en de bestuurder krijgt door een soort van hologram ook allerlei informatie in de voorruit te zien.
En ik ken iemand die heel erg blij is met deze auto. We hoeven ook niks meer uit te zoeken of te ontdekken, dus we zijn ook weer lekker snel onderweg.

De grote stad en het bijbehorende drukke verkeer, worden al snel weer ingewisseld door de rust en de ruimte waar we voor kwamen. Het eerste stuk is nog door de wijngaarden van Marlborough Sounds, maar al snel slingeren we weer door de bergen en langs de kust.

We doen nog even snel wat boodschappen in Nelson, voordat we aan het einde van de middag aankomen bij onze volgende slaapplek in Upper Moutere. En wow..., dit moet toch wel het leukste slaapplekje zijn dat we ooit hebben gehad. We hebben een superleuk huisje op een terrein van 8 hectare, met een grote oprijlaan, een stuk bos, olijfbomen, tuin, gras en nog meer bomen. We kijken onze ogen uit, en we genieten van alle vogelgeluiden die we kunnen horen vanaf ons eigen terras.

Maar we eten snel wat, en gaan dan gauw naar bed. Het was toch wel weer een vermoeiende dag vandaag.