Na de relatief rustige dag van gisteren, kunnen we er vandaag weer volop tegenaan...We beginnen de dag bij de Te Rewa Rewa brug. Deze brug heeft ooit een prijs gewonnen voor zijn design. En als we de brug zien, dan snappen we dat ook wel. Je mag zelf weten wat je er in ziet, een golf die op het punt staat te breken, of een skelet van een walvis.
Wij zien vooral een mooie brug, met aan de overkant een nog mooier uitzicht; Mount Egmont, of Mount Taranaki (Maori naam) of Berg Piet (zoals wij onze achterbuurman deze dagen genoemd hebben...). De vulkaan waar we vandaag ook de top van kunnen zien.
Het bijzondere aan deze brug is, dat als je hem vanaf de waterkant bekijkt, hij er eigenlijk uitziet als een gewone brug. Het is dus maar goed dat we eerst over de brug zijn gegaan, anders was de kans groot geweest dat we iets aparts hadden gemist.

Vanaf de brug gaan we door naar de Te Henui begraafplaats. Dit is een van de oudste begraafplaatsen in de regio, en wordt hier meer als een park/tuin beschouwd. Het is een mooie serene plek, met veel groen, bomen en bloemen, waar we ook weer uitzicht hebben op de vulkaan en waar wel een aantal dingen opvallen. Op sommige plekken liggen er heel veel graven bij elkaar, en toch straalt het overal een bepaalde rust uit. De begraafplaats wordt goed onderhouden. En graven die echt vervallen zijn, worden nu vaak gebruikt als een bloemenperk. Op sommige plekken liggen de graven trapsgewijs naast elkaar, wat een bijzonder effect geeft. Maar het meest opvallende vind ik wel dat er bijna nergens een geboortedatum op de grafmonumenten staat. Bijna overal staat alleen een sterfdatum en de leeftijd van de overledene. Ik heb dit later nagevraagd bij de eigenaren van onze B&B en dit blijkt een oud gebruik te zijn (al kwamen ze na even nadenken tot de conclusie dat ze het bij hun eigen vaders ook zo hebben gedaan). Er zit dus geen verhaal of bijgeloof achter, dit is hoe ze het hier doen.

Na de begraafplaats gaan we door naar Pukekura Park. De regio Taranaki wordt ook wel "de tuin van het Noordereiland" genoemd, omdat de bodem hier zo vruchtbaar is. Er zijn dus ook veel tuinen en parken in de buurt, maar dit zou volgens de insiders het mooiste park moeten zijn. Het park is 52ha. groot, dus we kunnen het niet helemaal bekijken. Maar dat wat we er van gezien hebben, was wel ook heel mooi, inclusief het uitzicht op de vulkaan....
Het enige nadeel was dat je zelf de waterval en de fontein aan moest zetten. Dat haalt dan toch wel weer iets van de charme weg.
In het park ligt ook een leuke tearoom, waar we vandaag geluncht hebben met een bagel met zalm en een pie (bladerdeeg taartje) met gehakt en kaas. We zien weer af hoor...


(let op het knopje onderaan in de foto, daar kon je de waterval mee aanzetten, en dan "deed" deze het een kwartiertje)

Na alle plekjes waar we uitzicht hadden op de vulkaan, wordt het tijd om ook zelf de vulkaan op te gaan. Gelukkig kan dat met de auto. Het slingert weer aardig omhoog, en uiteindelijk komen we op een plateau met een grote parkeerplaats. Vanaf hier starten wandelingen van verschillende afstanden en tijden. Wij kiezen (maken) de allerkortste en lopen maar een paar minuten omhoog. Het is al laat in de middag, we hebben geen idee tot hoe ver we kunnen gaan, wat de weersomstandigheden ziin, en hebben ook niet de allerhandigste schoenen aan voor deze activiteit. Maar het uitzicht is wel weer geweldig, zowel naar boven toe (ook al kijken we tegen de wolken aan) als naar beneden.

Van hieruit gaan we nog wat boodschappen doen. Vanavond picknicken we in de auto op de parkeerplaats bij de Sugar Loaf Islands, zodat we zeker weten dat we op tijd zijn en dat we een goede plek hebben voor de zonsondergang.
Helaas is het vanavond wel erg bewolkt, waardoor deze toch niet zo mooi is als de afgelopen twee dagen. Maar dat is eigenlijk klagen om niks, want het is nog steeds een hele belevenis en hartstikke mooi. Let bij de eerste foto ook even op de regenboog, recht boven de rots.

En net als we deze dag ook weer willen gaan afsluiten, laat Mount Egmont zich toch nog in volle glorie zien. Wat een verrassing, en wat een bijzondere afsluiting van opnieuw een bijzondere dag.