Gisteren schreef ik nog "En nu wachten tot het goed donker wordt".
Nou, dat werd het heel erg snel. Bij ons allebei vielen de ogen dicht en nog voor 21.30 uur lagen we allebei te snurken. Of ja, ik natuurlijk niet, Erwin des te harder...

Vanochtend moesten we zelf voor het ontbijt zorgen, maar dat was ook geen probleem. Lekker wat toast met boter en een bak yoghurt en we zijn klaar voor de dag.
We beginnen met een excursie met een Maori gids. En het is een indrukwekkende excursie waarbij we enorm veel leren.
Ik zal niet alles hier vermelden, maar wel een beetje.

We beginnen bij de waka, een typische Maori boot die gebruikt werd bij de "grote migratie". Dit is maar een deel. Er werden twee keer twee van dit soort boten gebruikt en daartussen zal een platform voor mensen, dieren en voorraad. Deze boten waren de voorlopers van de huidige catamarans. En hier wordt beschermd door typische Maori maskers, die de boze geesten moeten afweren.

We leren veel over de normen en waarden, de levensstijl van de Maori. Alles heeft energie, en die energie respecteer je. "Je plukt niet zomaar wat schors van een boom, want je vindt het ook niet fijn als iemand jou aan de haren trekt." Dat is ook waarom ze bij de Haka's vaak met de handen staan te schudden. Ook dat heeft met energie te maken.
En het gaat er vooral ook om, om respect te hebben voor elkaar en waar je vandaan komt (je voorouders) en om te leren van elkaar.
Het zijn mooie waarden, maar de gids moet toegeven dat het ook in hun cultuur steeds moeilijker wordt in de huidige tijd, waarin iedereen aan zijn telefoon en social media lijkt te zijn vastgeplakt.

Vanuit dit punt gaan we door naar het dorp waar de gids is opgegroeid. Hier krijgen we uitleg over de Marae, het gemeenschapshuis dat vernoemd wordt naar de voorvader.

Het huis symboliseert het lichaam. De schuine balken zijn de armen, de rechte balken zijn de benen, de schuine balken tegen het dak zijn de ribben, en de binnenkant van het huis zijn de hersenen. Hier wordt immers veel van elkaar geleerd.
Bovenop de rechtopstaande balk staat de voorvader naar wie het huis vernoemd is. En de hele rechtopstaande balk staat symbool voor de verbinding tussen het de spirituele wereld en het land.

Het huis wordt ook gebruikt voor uitvaarten. Helemaal interessant natuurlijk. Dus speciaal voor de collega's, schrijf ik het toch ook even op.
Voorheen waren er stammen, waar de overledene gewoon daar werd gelaten waar hij/zij gestorven was. Pas als het lichaam vergaan was, werden de botten verzameld en schoongemaakt en daarna begraven in een familiegraf, waar er altijd nog voor gezorgd werd en ze schoon werden gehouden.
Tegenwoordig hebben ze een wake van drie dagen met een open kist. Drie dagen lang wordt er gegeten, gezongen, gedanst en verteld. De overledene is geen moment alleen. Tijdens een officiele ceremonie, zitten de mannen aan de linkerkant op de stoelen, degene die spreekt staat trots en rechtop, de vrouwen zitten aan de rechterkant op de grond, om zo dichter bij Moeder Aarde te zijn,
Op de derde dag krijgt de overledene een sluier over zijn/haar gezicht en wordt de kist gesloten. Dit moet voor zonsopkomst gebeuren. De overledene mag geen nieuwe dag meer zien.
De mannen graven het graf, en ook dat moet voor zonsopkomst klaar zijn. Mocht dat niet lukken, dan blijven ze bij het graf totdat de zon weer onder is. Licht (dag) en donker (nacht), hebben allebei 52 gezichten en die mogen in deze situatie niet met elkaar verward worden.
Maori's worden van oorsprong begraven om als geheel te kunnen gaan. De meeste Maori ouders bewaren ook een eerste lok haren van hun kinderen en die wordt dan mee begraven. Zo zijn ze zo compleet als mogelijk.
Hier in het dorp wordt men op het eiland in het meer begraven. En deze foto is met toestemming van de gids gemaakt.

Na dit bijzondere moment neemt de gids ons mee naar de bossen waar hij ook nog werkt als hij geen gids is.
Hier worden we opnieuw getrakteerd op fantastisch mooie uitzichten (en een kop koffie met een koekje...)

Daarna worden we door de gids weer netjes afgezet bij ons huisje, waar we dit eerst eens even allemaal willen verwerken.
Dit doen we met een lunch, een kop koffie en een schriftje om alles op te schrijven. Want geloof me, ik heb hier nu nog maar een fractie geschreven van alles wat we vandaag geleerd hebben.

En vanmiddag besluiten we naar Whakarewarewa te gaan. Dit is een geothermisch gebied in Rotorua. Mocht je de optimale ervaring bij de foto's willen hebben, moet je er even een rot ei bij pakken. Door de zwavel stinkt het hier behoorlijk.
We besloten alleen de geothermal walk te doen, langs alle modderpoelen, zwavelmeren en allerlei andere bijzonder natuurverschijnselen. In het park ligt ook nog een Maori dorp. Maar we denken dat we vanochtend al genoeg geleerd hebben van een oprecht trotse Maori gids, en dat het hier waarschijnlijk alleen maar "toeristisch en gekunsteld" zal zijn, waardoor het alleen maar kan tegenvallen.

Het geothermische gebied is wel mooi. Er hangt een sprookjesachtige sfeer en het blijft wonderbaarlijk wat Moeder Natuur allemaal voor elkaar krijgt. Maar we zijn natuurlijk al hartstikke verwend door een eerdere reis naar IJsland, waardoor dit park wel mooi is, maar voor ons niet perse heel erg indrukwekkend.

We gaan terug naar het huisje, waar we vandaag zelf salade met gerookte zalm maken.
Vanavond hopen we wel de sterrenhemel te kunnen zien. Maar helaas is het, na een zonnige dag, vanavond erg bewolkt en waait het hard. Dat gaat hem dus niet worden.

Maar we hebben evengoed weer een fantastisch mooie dag gehad vandaag.

Morgen staat een "vakantie-in-de-vakantie-dag" gepland. Een dag om uit te slapen, uitgebreid te ontbijten en dan eens te bedenken of we nog wat willen gaan doen, of dat we lekker bij het huisje blijven, bij de kippen, konijntjes en de lama's.