Rotorua

Gisteren schreef ik nog "En nu wachten tot het goed donker wordt".
Nou, dat werd het heel erg snel. Bij ons allebei vielen de ogen dicht en nog voor 21.30 uur lagen we allebei te snurken. Of ja, ik natuurlijk niet, Erwin des te harder...

Vanochtend moesten we zelf voor het ontbijt zorgen, maar dat was ook geen probleem. Lekker wat toast met boter en een bak yoghurt en we zijn klaar voor de dag.
We beginnen met een excursie met een Maori gids. En het is een indrukwekkende excursie waarbij we enorm veel leren.
Ik zal niet alles hier vermelden, maar wel een beetje.

We beginnen bij de waka, een typische Maori boot die gebruikt werd bij de "grote migratie". Dit is maar een deel. Er werden twee keer twee van dit soort boten gebruikt en daartussen zal een platform voor mensen, dieren en voorraad. Deze boten waren de voorlopers van de huidige catamarans. En hier wordt beschermd door typische Maori maskers, die de boze geesten moeten afweren.

We leren veel over de normen en waarden, de levensstijl van de Maori. Alles heeft energie, en die energie respecteer je. "Je plukt niet zomaar wat schors van een boom, want je vindt het ook niet fijn als iemand jou aan de haren trekt." Dat is ook waarom ze bij de Haka's vaak met de handen staan te schudden. Ook dat heeft met energie te maken.
En het gaat er vooral ook om, om respect te hebben voor elkaar en waar je vandaan komt (je voorouders) en om te leren van elkaar.
Het zijn mooie waarden, maar de gids moet toegeven dat het ook in hun cultuur steeds moeilijker wordt in de huidige tijd, waarin iedereen aan zijn telefoon en social media lijkt te zijn vastgeplakt.

Vanuit dit punt gaan we door naar het dorp waar de gids is opgegroeid. Hier krijgen we uitleg over de Marae, het gemeenschapshuis dat vernoemd wordt naar de voorvader.

Het huis symboliseert het lichaam. De schuine balken zijn de armen, de rechte balken zijn de benen, de schuine balken tegen het dak zijn de ribben, en de binnenkant van het huis zijn de hersenen. Hier wordt immers veel van elkaar geleerd.
Bovenop de rechtopstaande balk staat de voorvader naar wie het huis vernoemd is. En de hele rechtopstaande balk staat symbool voor de verbinding tussen het de spirituele wereld en het land.

Het huis wordt ook gebruikt voor uitvaarten. Helemaal interessant natuurlijk. Dus speciaal voor de collega's, schrijf ik het toch ook even op.
Voorheen waren er stammen, waar de overledene gewoon daar werd gelaten waar hij/zij gestorven was. Pas als het lichaam vergaan was, werden de botten verzameld en schoongemaakt en daarna begraven in een familiegraf, waar er altijd nog voor gezorgd werd en ze schoon werden gehouden.
Tegenwoordig hebben ze een wake van drie dagen met een open kist. Drie dagen lang wordt er gegeten, gezongen, gedanst en verteld. De overledene is geen moment alleen. Tijdens een officiele ceremonie, zitten de mannen aan de linkerkant op de stoelen, degene die spreekt staat trots en rechtop, de vrouwen zitten aan de rechterkant op de grond, om zo dichter bij Moeder Aarde te zijn,
Op de derde dag krijgt de overledene een sluier over zijn/haar gezicht en wordt de kist gesloten. Dit moet voor zonsopkomst gebeuren. De overledene mag geen nieuwe dag meer zien.
De mannen graven het graf, en ook dat moet voor zonsopkomst klaar zijn. Mocht dat niet lukken, dan blijven ze bij het graf totdat de zon weer onder is. Licht (dag) en donker (nacht), hebben allebei 52 gezichten en die mogen in deze situatie niet met elkaar verward worden.
Maori's worden van oorsprong begraven om als geheel te kunnen gaan. De meeste Maori ouders bewaren ook een eerste lok haren van hun kinderen en die wordt dan mee begraven. Zo zijn ze zo compleet als mogelijk.
Hier in het dorp wordt men op het eiland in het meer begraven. En deze foto is met toestemming van de gids gemaakt.

Na dit bijzondere moment neemt de gids ons mee naar de bossen waar hij ook nog werkt als hij geen gids is.
Hier worden we opnieuw getrakteerd op fantastisch mooie uitzichten (en een kop koffie met een koekje...)

Daarna worden we door de gids weer netjes afgezet bij ons huisje, waar we dit eerst eens even allemaal willen verwerken.
Dit doen we met een lunch, een kop koffie en een schriftje om alles op te schrijven. Want geloof me, ik heb hier nu nog maar een fractie geschreven van alles wat we vandaag geleerd hebben.

En vanmiddag besluiten we naar Whakarewarewa te gaan. Dit is een geothermisch gebied in Rotorua. Mocht je de optimale ervaring bij de foto's willen hebben, moet je er even een rot ei bij pakken. Door de zwavel stinkt het hier behoorlijk.
We besloten alleen de geothermal walk te doen, langs alle modderpoelen, zwavelmeren en allerlei andere bijzonder natuurverschijnselen. In het park ligt ook nog een Maori dorp. Maar we denken dat we vanochtend al genoeg geleerd hebben van een oprecht trotse Maori gids, en dat het hier waarschijnlijk alleen maar "toeristisch en gekunsteld" zal zijn, waardoor het alleen maar kan tegenvallen.

Het geothermische gebied is wel mooi. Er hangt een sprookjesachtige sfeer en het blijft wonderbaarlijk wat Moeder Natuur allemaal voor elkaar krijgt. Maar we zijn natuurlijk al hartstikke verwend door een eerdere reis naar IJsland, waardoor dit park wel mooi is, maar voor ons niet perse heel erg indrukwekkend.

We gaan terug naar het huisje, waar we vandaag zelf salade met gerookte zalm maken.
Vanavond hopen we wel de sterrenhemel te kunnen zien. Maar helaas is het, na een zonnige dag, vanavond erg bewolkt en waait het hard. Dat gaat hem dus niet worden.

Maar we hebben evengoed weer een fantastisch mooie dag gehad vandaag.

Morgen staat een "vakantie-in-de-vakantie-dag" gepland. Een dag om uit te slapen, uitgebreid te ontbijten en dan eens te bedenken of we nog wat willen gaan doen, of dat we lekker bij het huisje blijven, bij de kippen, konijntjes en de lama's.

Onderweg naar Rotorua

Vandaag moeten we alweer afscheid nemen van een fijn plekje. Ik ben daar toch nooit zo goed in. Maar eerst genieten we nog van een heerlijk ontbijt van Heather.
Heather maakt trouwens zelf teddyberen, en is daar internationaal beroemd mee. Ze heeft zelfs al een paar eerste prijzen gewonnen met haar creaties.

Maar goed, daarvoor zijn wij natuurlijk niet naar Nieuw-Zeeland gekomen.
We pakken onze spulletjes en gaan onderweg. Het eerste stukje rijden we nog over de snelweg, maar we hebben vanochtend al besloten dat we het grootste gedeelte toch binnendoor willen rijden.

Dat doen we trouwens in een prachtige, gigantische en splinternieuwe Mitsubishi Outlander.
We zijn de eerste huurders van deze auto (waarin plek is voor zeven personen) en toen we hem zaterdag bij het vliegveld mochten ophalen, had hij pas 169 kilometer op de teller staan. Dat brengt toch wel wat extra stress met zich mee. Want hier zit natuurlijk nog geen krasje schade op...

We rijden over State Highway 2, via Taurenga. Niet de meest logische route, maar wel een hele mooie route, waardoor we ook nog een klein beetje van de Bay of plenty kunnen zien. En zoals Roy het ons vanochtend al beloofd had, het uitzicht is echt elk half uur anders, en het weer kent vier seizoenen in een dag.
We genieten!! En voor Erwin is dit ook een mooie kans om aan de auto en aan het links rijden te wennen. En dat doet hij hartstikke goed!

We maken een kort uitstapje naar Minden Lookout, waar we genieten van een broodje kaas en een prachtig uitzicht over die Bay of plenty. Ik heb het al vaker gezegd op vakantie en ik hoop dat ik het nog veel vaker kan zeggen, maar we hebben wel eens slechtere uitzIchten gehad tijdens de lunch...

We zijn iets te vroeg bij Rotorua, waardoor we nog niet naar ons huisje kunnen. We besluiten door te rijden naar de kabelbaan en daar ook gebruik van te maken. Eenmmaal boven hebben we opnieuw een prachtig uitzicht, maar dit keer over Lake Rotorua. We zijn eigenlijk pas een dag onderweg, maar nu al helemaal verliefd op het land.

We wilden eigenlijk naar beneden lopen, maar dat is gereserveerd voor de rodelbaan en de mountainbikers die hier een eigen parcours hebben. Dan ook maar weer met de kabelbaan naar beneden en daar toch maar op zoek naar ons huisje.

We hebben een prachtige routebeschrijving gekregen met opmerkingen als "na de grote rode schuur aan de linkerkant, voorbij de twee brievenbussen, moet je rechtsaf slaan". Maar..., de routebeschrijving klopt precies en het huisje is snel gevonden.
En wat een leuk huisje!!
Het is klein, knus en schattig en heeft alles wat we nodig hebben, inclusief een paar gezellige buren, waar alleen helaas geen gesprek mee te voeren is.

We gaan snel nog wat boodschappen doen en maken het onszelf vandaag lekker makkelijk met een broodje knakworst. Het blijft een vakantie-favoriet in een heerlijk ongedwongen (lees: enorm luie) sfeer. En ook vandaag smaakt het weer prima.

En nu wachten we nog tot het goed donker is buiten, want we hebben zo'n vermoeden dat we hier wel eens een mooie sterrenhemel kunnen verwachten.

Verjaardag in Auckland

Vanancht hebben we goed geslapen. Maar we waren ook echt kapot moe...En vanochtend stond ons een heerlijk ontbijt te wachten.
Maar dat niet alleen. De eigenaren van de B&B hadden ook een taart gemaakt voor Erwin en er was een stapeltje verjaardagspost. Het was een grote verrassing. Erwin, maar ik eigenlijk ook wel, heeft er enorm van genoten.
Dus heel erg dankjewel aan iedereen die aan deze verrassing meegeholpen heeft!!

Na het ontbijt worden de spullen ingepakt, inclusief de regenjassen, en vertrekken we richting het busstation. Heather heeft ons goede instructies gegeven, die we natuurlijk weer niet allemaal evengoed onthouden hebben. Maar met een beetje geluk stappen we toch precies op juiste plek uit.

Onze eerste stop van vandaag; de Sky Tower.
De Sky Tower is geopend in 1997 (de bouw heeft 2 jaar en 9 maanden geduurd). Hij is 328 meter hoog en weegt 21 miljoen kilo. En hij is zo stevig dat hij een aardbeving met een kracht van 8.0 op de schaal van Richter zou moeten kunnen doorstaan.
En wij mogen vandaag genieten van het uitzicht op verdieping 51 (186 meter hoogte) en verdieping 60 (220 meter hoogte).
Daar genieten we ook van! En ook Erwin durft het aan om over het glas in de vloer te lopen (dat net zo dik is als het cement waar je anders overheen loopt).

En net als we bedenken dat we het toch echt wel heel erg goed hebben en hoe indrukwekkend het allemaal is, zien we een regenbui aankomen. Het uitzicht verandert heel snel, en de mensen die na ons komen, hebben veel "gemist"...

We wachten tot de bui over is, en lopen dan naar het havengebied. Hier boeken we de ferry naar Devonport, een andere buitenwijk van Auckland. Heather had ons dit aangeraden, omdat de ferry goedkoper is dan de officiele haven cruises, terwijl je wel hetzelfde ziet.

Ook hier genieten we van het uitzicht. Maar ook in Devonport regent het.
We maken gebruik van deze omstandigheden en eten een late lunch bij een lokaal koffiezaakje.

Als het weer droog is, wandelen we nog een stuk door Devenport, dat bekend staat om zijn Victoriaanse huizen. Het ziet er ook echt allemaal heel leuk uit. We lopen langs de waterkant terug, waar we nog een laatste mooie uitzicht hebben op de skyline van Auckland.

Daarna gaan we weer terug naar onze B&B, waar we lekker gewoon wat boterhammen eten, en nog een spelletje Skipbo spelen.
En dan is deze eerste dag al voorbij. Het was een mooie dag en een hele bijzondere verjaardag voor Erwin.

* Vandaag geleerd van Roy, de eigenaar van de B&B:
In Nieuw-Zeeland houdt men van goede koffie. De flat white, is hier ook uitgevonden. Dat betekent dat ieder koffiezaakje dat je hier tegen komt ook alleen maar goede koffie verkoopt.
"You know, the ones with the bearded guys and the girls with their armes covered in tattoos. But don't trust the ones with the girls with beards..."
Een tip die we natuurlijk ook graag met jullie delen...

We zijn er!!

Wat is er veel gebeurd in de laatste paar dagen en wat hebben we al veel indrukken opgedaan.
Geen wonder dat we nu ook echt doodop zijn. Maar ik wil jullie toch graag meenemen in dit avontuur...

Woensdag hebben we eerst nog lekker samen ontbeten, en daarna zij we door de shuttleservice van het hotel naar de luchthaven gebracht.
Hier aangekomen, heb ik al gelijk heel veel voorpret van de upgrade die we onszelf gegund hebben deze reis. Het voordeel hiervan begint al bij het inchecken. Er staat al een behoorlijke rij, en die mogen wij volledig overslaan en via onze eigen rij rechstreeks naar de balie doorlopen. Wat een luxe!!

Eenmaal ingecheckt is er nog "een laatste zwaai" en dan kunnen we door de bagage- en paspoortcontrole. Dit gaat wonderbaarlijk snel vandaag en niet veel later staan we al, helemaal goedgekeurd overigens, in de vertrekhal van het vliegveld.
We drinken nog een kop frapucinno bij Starbucks, waar ze vandaag zelfs in een keer mijn naam goed weten te schrijven... Wat een feest.

We lopen naar de gate waar we zien dat we wel een heel bijzonde vliegtuig hebben. Het is de 10.000ste Airbus die gemaakt is.

De vlucht zelf verloopt erg rustig. Er is maar weinig turbulentie, het eten is goed, de stewardessen zorgen goed voor ons, en de extra brede stoelen zijn echt heel erg fijn. En toch is 12,5 uur vliegen wel erg lang en we zijn ook echt helemaal gaar als we uiteindelijk om 05.45 uur lokale tijd in Singapore landen. Al blijkt dat niet heel erg duidelijk uit de "voor en na foto"...

We zoeken onze hotelkamer voor de dag, die we ook heel snel gevonden hebben.
Deze is zo schoon en ruikt zo lekker, dat wij onszelf alleen maar "nog viezer" gaan voelen. We springen snel onder de douche en gaan toch een paar uurtjes naar bed. Want ondanks alle extra luxe in het vliegtuig, wil het slapen daar nog steeds niet lukken.

Na het ochtenddutje gaan we een deel van het vliegveld verkennen. Het vliegveld is zo groot, dat we het voor vandaag bij de helft van terminal 3 laten. We zijn onder de indruk van de vlinders en de orchideen. Het vliegveld is vooral schoon en modern en heel erg op comfort ingericht. We lopen, gewoon omdat dat kan, helemaal naar het einde van de terminal. Dat was maar liefst zes loopbanden van 2 minuten per stuk, verderop. Maar we zijn vooral ook onder de indruk van de rust die er heerst. Ondanks dat het zo'n groot vliegveld is, is het er heel erg stil en straalt iedereen (ook alle toeristen) ook een bepaalde rust uit. Wat een verschil met het "mierennest" op Schiphol.

Na ook nog een kort middagdutje en een goede douche, moeten we de kamer alweer verlaten. Maar wij zijn weer fris en fruitig voor de tweede vlucht. We eten eerst nog wat, hangen nog wat in terminal en mogen uiteindelijk ook weer op tijd boarden.

Ook de tweede vlucht verloopt zonder problemen. Er is wel wat meer turbulentie en we stuiteren wat meer bij de landing door een stevige zijwind, maar verder hebben we echt niks te klagen.

En dan zijn we ineens in Nieuw-Zeeland!! Na zo'n 62 uur onderweg te zijn geweest, wat voornamelijk bestaat uit hangen, wachten, slapen en eten, staan we nu gewoon aan de andere kant van de wereld!!
En weet je.... de mensen lopen hier helemaal niet ondersteboven....

We zijn bijzonder snel door de douane, en bijzonder snel door de bagagecontrole. Alleen de hond heeft even aan de koffers gesnuffeld, maar voor ons verder geen border security verhalen (waar ze vandaag wel opnames voor aan het maken zijn, maar waar wij helemaal niks van zien).
Ik denk dat we het langste hebben staan wachten voor het regelen van de huurauto. Maar zelfs dat is snel geregeld.

En laten we er een prijsvraag van maken...
Welke van drie denken jullie dat het geworden is (mensen met voorkennis mogen niet meer meedoen...).

Na de eerste spannende kilometers aan de linkerkant van de weg in de grote stad, hebben we onze eerst B&B gevonden. En wat een leuk plekje!!

We worden heel hartelijk ontvangen door Heather, die ons gelijk een rondleiding door het huis geeft. We hebben een mooie slaapkamer en badkamer. Maar alsof dat nog niet genoeg is, mogen we ook gebruik maken van de woonkamer en de aparte ontbijtkamer. En dat terwijl we maar de enige gasten zijn.
En er is echt zoveel te zien in het hele huis. We kijken onze ogen uit!!

De dag wordt afgesloten met een etenje in een leuk zaakje in Mount Eden (een buitenwijk van Auckland). En dan volgt er al heel snel een mannetje met een hele grote hamer. Tijd om naar bed te gaan en wat slaap in te halen.

We zijn onderweg!

Ondanks alle goede voorbereidingen was het vanochtend toch nog "even aanpoten".
Alles lag weliswaar al klaar, maar hoe ga je dan een goede verdeling maken? En gaat het wel of niet allemaal passen?
Gelukkig pas het allemaal royaal. Alle koffers blijven ruim onder het maximaal toegestane gewicht, dus er is ook nog genoeg plek voor souvenirs

Geheel volgens planning (wat toch ook wel redelijk uniek is, als wij op vakantie gaan) hebben we om 12.17 uur de trein richting het vliegveld, samen met onze professionele uitzwaaister...
En zelfs de NS is ons gunstig gezind vandaag, want we komen ook maar met twee minuten vertraging aan op Schiphol.

Op Schiphol worden we netjes opgehaald door de charter service van het hotel, die ons naar het Chariot Hotel in Aalsmeer brengt.
Hier slapen we vannacht, in een heel groot bed in een hele grote kamer, zodat we morgen enigszins op ons gemak kunnen inchecken op het vliegveld.

We drinken een kop koffie, doen een middagdutje (we hebben niet voor niks vakantie...) en genieten van een heerlijk diner in het restaurant bij het hotel.

De lat ligt al hoog voor de rest van de reis...

Vanavond lekker op tijd naar bed, alvast een beetje voorslapen.

Bijna....

En ineens gaat het echt super snel...
Waar we eerst nog aftelden in maanden en weken, is het nu nog maar een kwestie van een paar dagen.
En het is niet te geloven, maar eigenlijk zijn we er ook wel gewoon klaar voor. Dit jaar (nog) geen inpak stress. Wat aan de ene kant voor heel veel rust zorgt (we zijn nog nooit zo vroeg klaar geweest voor een vakantie), maar van de andere kant ook wel voor onrust zorgt (hebben we dan ook echt alles klaarliggen en geregeld??)
Maar de map met reserveringen en routes is klaar, er zijn nog een paar extra excursies geboekt, de was is gedaan (en droog...), alle papieren zijn in orde, we hebben gezellige afscheidsetentjes, -cadeautjes, -kaartjes en lieve knuffels gehad (het lijkt soms wel of we gaan emigreren), alle elektronica is of wordt opgeladen, de ijskast is ver leeg, en de spoedcursus "fotograferen met je smartphone" is afgerond. Voor mij geen geheimen meer met filters, HDR instelling, timelapse en flatlay sfeerfoto's...
Waarschijnlijk gaan we daar tijdens de reis he-le-maal niks mee doen, maar het klinkt wel leuk...

Een aantal van jullie heeft gevraagd om de route ook op de site te zetten.
Deze is al terug te vinden bij de kaart. Maar omdat het zo leuk is, zal ik hem hieronder ook nog een keer vermelden.

- We beginnen met een voorovernachting in Aalsmeer.
- Donderdag vertrekken we richting Auckland, met een lange tussenstop (17 uur) in Singapore.
- Zaterdagmiddag (lokale tijd) landen we in Auckland, dan is het in Nederland nog midden in de nacht.
- Vervolgens gaan we dan naar:
Rotorua, Napier, New Plymouth, Wellington, Abel Tasman National Park, Greymouth, Franz Josef, Makarora, Te Anau, Doubtful Sound, Dunedin, Lake Tekapo, Waipara Valley en Christchurch.
- En vanuit Christchurch vliegen we dan, ook weer via Singapore, terug naar Schiphol.

Nog maar twee nachtjes slapen!!

Wereldrecord Haka (29 september)

De afgelopen tijd heb ik zo nu en dan alle sites van de stadions bekeken waar we een beetje in de buurt komen, in de hoop dat we daar een rugby of cricket wedstrijd zouden kunnen gaan kijken, met natuurlijk zo'n beroemde Haka vooraf.

Helaas lijkt ons dat niet gegund te zijn. Maar ik kwam wel iets anders interessants tegen.

Aanstaande zondag (29 september) staat in het Eden Park bij Auckland, een Haka gepland door 10.000 mensen. Hiermee moet het wereldrecord verbroken gaan worden dat nu op 4.028 mensen staat en notabene in Frankrijk is gevestigd. Dat kan natuurlijk niet...

Voor ons ook helaas twee weken te vroeg om er zelf bij te kunnen zijn. Maar ik zag dat je via de site wel digitaal mee kunt kijken.
En dat wilde ik toch even met jullie delen, voor het geval er nog meer mensen zijn die dat heel bijzonder, indrukwekkend en leuk vinden om te zien.

Dit is de site:
wereldrecord Haka

Let wel op met het tijdsverschil!!
En volgens mij moet je je wel vantevoren aanmelden voor de livestream (via Teams).

Veel plezier! Of slaap lekker als je zondag liever uitslaapt...

PS. Het gaat nu echt snel... Over twee weken zijn we al daar...

Visum aangevraagd

Vandaag zijn het nog precies 10 weken totdat we vertrekken!
Ineens gaat het aftellen heel erg snel, en komt het grote avontuur steeds dichterbij.

Er moeten nog een aantal belangrijke zaken geregeld worden, zoals een nieuwe zwembroek voor Erwin en extra SD kaartjes om alle foto's te kunnen bewaren
Maar vandaag hebben we ook weer iets belangrijks van het lijstje kunnen strepen.
We hebben onze visums aangevraagd!!
Die kunnen we dus ook van de checklist afstrepen, die gelukkig steeds korter wordt...

Update op 06-08
In eerste instantie was onze visum aanvraag afgekeurd. Waarschijnlijk keken we te vrolijk op onze foto's. Maar we hebben er ook gewoon zo'n zin in....
We maken nieuwe, serieus kijkende, bijna mugshot-achtige foto's en vragen het visum opnieuw aan. En blijkbaar was dit precies wat ze nodig hadden. Want vandaag hebben we bericht gekregen dat onze aanvraag is goedgekeurd.
We zijn nu officieel "authorised to travel to New-Zealand"!!